هر روز صبح وقتی مایکل کوین به پارکینگ مجتمع آپارتمانی لوکسی که در تگزاس غربی مدیریت می‌کند می‌رود و به آن طرف خیابان نگاه می‌کند، یک چشم‌انداز ناخوشایند افق را محو می‌کند: یک دیوار عایق‌شده به ارتفاع 24 فوت.

کوین که در آپارتمان‌های ایستگاه میدوی در میدلند کار می‌کند، چشم‌ها را ناراحت نمی‌کند.این مانع که با یک برزنت شنی رنگ پوشانده شده است به گونه ای طراحی شده است که صدای یک محل چاه نفت در سراسر جاده را خفه کند.برای کوین، این نماد یک صنعت در حال شکوفایی است که رگ حیات اقتصاد محلی است.

اما در واقع داستان بسیار متفاوتی را روایت می‌کند: دیوار، و افزایش حفاری شهری، آخرین نشانه‌ای است که نشان می‌دهد میادین شیل آمریکا در حال رسیدن به سن میانسالی هستند.

افزایش حفاری در محدوده شهر نشان می دهد که بهترین سنگ در یکی از پربارترین میادین نفتی جهان قبلاً استخراج شده است.در روزهای اولیه رونق شیل، با این همه زمین آغشته به نفت خام برای تصاحب در سایر نقاط حوضه پرمین، دلیل کمی برای مقابله با نوار قرمز لازم برای حفاری در زیر مناطق پرجمعیت وجود داشت.اما بر اساس گزارش BMO Capital Markets، با توجه به حفاری بیش از دو سوم از زمین‌های پرمیوم پرمین، تولیدکنندگان بیش از هر زمان دیگری به دنبال مجوز برای حفاری در زیر میدلند و 130000 ساکن آن هستند.

ناظران مدت‌هاست که مرگ شیل را پیش‌بینی می‌کنند یا تولد دوباره آن را بشارت می‌دهند.اما این بار متفاوت است: پس از سال‌ها تلاش برای تقویت تولید، تولیدکنندگان در دو منطقه اصلی پرمین به ازای هر فوت حفر شده در هر چاه جدید نفت کمتری پمپاژ می‌کنند، نه بیشتر.رهنمودهای تولید اکسون موبیل، شورون و دوون انرژی نشان داده است که رشد شیل ایالات متحده در سطح پایینی از انتظارات است.تحلیلگران می گویند که پرمین می تواند ظرف پنج سال به یک پلاتو تولید برسد.

این مشکلی است که فراتر از تگزاس است.به گفته شرکت تحقیقاتی Enverus، شیل آمریکا، به رهبری پرمین، 90 درصد رشد تولید جهانی نفت را در دهه گذشته تامین کرده است.ایالات متحده را بالاتر از عربستان سعودی به بزرگترین تولید کننده تبدیل کرد.کاهش رشد شیل به این معنی است که جهان دیگر نمی تواند به ایالات متحده به عنوان تامین کننده نوسان نفت خود تکیه کند که قادر به افزایش یا کاهش سریع برای تعدیل بازار بی ثبات باشد.این امر تلاش های دولت بایدن برای کاهش قیمت پمپ ها را پیچیده می کند و با تهاجم روسیه به اوکراین که عرضه نفت و گاز را متوقف می کند، قدرت بیشتری را به اوپک باز می گرداند.

فرانسیسکو بلانچ، رئیس تحقیقات کالایی در بانک آمریکا گفت: «عرضه آمریکا در حال حاضر از لحاظ مادی کاهش یافته است.» این به اوپک آرامش زیادی می‌دهد که وارد شود و قیمت‌ها را بالا نگه دارد، زیرا آنها مانند شیل آمریکا نمی‌ترسند. در گذشته."

حوضه پرمین حدود یک دهه پیش در آگاهی عمومی ظاهر شد، زیرا تکنیک‌های جدید فرکینگ، آنچه را که تصور می‌شد یک میدان نفتی تخلیه‌شده به برخی از مطلوب‌ترین سطح زمین روی کره زمین تبدیل کرد، تبدیل کرد.مهمتر از همه، رشد چشمگیر شیل آمریکا – افزودن نفت خام بیشتر به بازارهای جهانی از سال 2012 تا 2020 نسبت به مجموع کل تولید کنونی عراق و ایران – به خاری در چشم اوپک تبدیل شد، زیرا اوپک شاهد بود که سلطه خود بر بازار در معرض تهدید قرار گرفته بود.

اما تولید ایالات متحده در آغاز همه‌گیری کووید-19 کاهش یافت و هنوز حدود 1 میلیون بشکه در روز کمتر از رکورد 13 میلیون بشکه‌ای است که در اوایل سال 2020 به دست آمد. به گفته Enverus، سال آینده احتمالاً رشد حدود 560000 بشکه در روز خواهد بود.این درحالی است که قیمت نفت خام در سال جاری به طور میانگین بیش از 90 دلار در هر بشکه بوده است، که بسیار بالاتر از قیمتی است که تولیدکنندگان باید به حد تعادل برسند.

هزینه های سرسام آور برای نیروی کار و تجهیزات، و همچنین فشار برای بازگرداندن پول نقد بیشتر به سهامداران، تا حدی مقصر خویشتن داری حفاری ها است.در همین حال، افزایش نرخ‌های بهره احتمالاً پایان پول ارزان را برای تولیدکنندگان شیل که به دنبال تأمین مالی حتی برنامه‌های رشد متوسط ​​هستند، خبر می‌دهد.اما یک روند جدید و نگران‌کننده‌تر در هفته‌های اخیر ظاهر شده است: خود سنگ نفت کمتری تولید می‌کند.

بر اساس گزارش BloombergNEF، چاه‌هایی که در سال جاری حفاری شدند، بین 8 تا 13 درصد نفت کمتری در هر پای جانبی نسبت به سال گذشته تولید کردند که اولین تغییر عمده پس از یک دهه افزایش بهره‌وری است.شرکت منابع طبیعی پایونیر، یکی از بزرگترین اپراتورهای پرمین، اخیراً پس از «نارضایتی» مدیران اجرایی از عملکرد چاه‌اش در سال جاری، طرح حفاری خود را اصلاح کرد.شرکت لاریدو پترولیوم گفت که برخی از تولیداتش به دلیل تداخل چاه‌های اطراف آسیب دیده است.

بخش بیشتری از حفاری در حال حاضر توسط شرکت‌های خصوصی انجام می‌شود که تحت فشار سهامداران برای افزایش بازخرید و سود سهام نیستند.به گفته فیلیپ جونگویرت، تحلیلگر در BMO Capital Markets، اما این به کاهش بهره وری کمک می کند.

او گفت که تولیدکنندگان خصوصی تمایل دارند سطح زیر کشت کمتری داشته باشند.برخی از شرکت‌های دولتی و خصوصی از روشی به نام توسعه چند منطقه‌ای استفاده می‌کنند، به این معنی که چندین لایه شیل را به طور همزمان حفاری می‌کنند تا کارایی را بهبود بخشند، اما در این کار از سنگ کم‌بازده خود نیز استفاده می‌کنند.BMO تخمین می زند که بیشتر زمین های سطح بالا قبلاً در پرمین و در باکن داکوتای شمالی، مناطق پر تولید شیل، توسعه یافته اند.این امر باعث می شود کاوشگران دارای موجودی کمتری از با ارزش ترین سایت هایی باشند که هنوز حفاری نشده اند.

جیمز وست، تحلیلگر Evercore ISI گفت: "ما در چهار تا شش سال آینده موجودی خود را تمام خواهیم کرد."ما احتمالاً قبلاً آن را در شیل‌های دیگر دیده‌ایم، به همین دلیل است که آن شیل‌های دیگر را ترک کرده‌ایم و فعالیت‌های زیادی را به پرمین منتقل کردیم.اکنون سر زشت خود را در پرمین پرورش می دهد.

ران جنکینز، هماهنگ کننده نفت و گاز شهر، گفت که میدلند، بزرگترین شهر در پرمین، تا کنون 100 برنامه در سال جاری برای حفاری در محدوده شهری ارائه کرده است.این تقریباً دو برابر مجموع سال گذشته است و بالاترین میزان از زمانی است که میدلند یک قانون شهری برای حفاری در شهر در سال 2010 وضع کرد.

اگرچه سنگ پرمیان در حال اتمام است، اما به هیچ وجه متوقف نمی شود.انتظار می‌رود که تولید در آنجا حداقل تا چند سال آینده به رشد خود ادامه دهد، اگرچه در مقایسه با اوج شکوفایی شیل با سرعتی اندازه‌گیری‌شده‌تر.

برای به دست آوردن مزیت، برخی از تولیدکنندگان بزرگ ایالات متحده که به صورت عمومی معامله می شوند، خریدهایی را در تلاش برای افزایش دسترسی خود به سطح زیر کشت سطح بالا انجام داده اند.

سارا هریس، مدیر اجرایی Midland Development Corp.، بازوی توسعه اقتصادی شهر، گفت: "شرکت های آینده نگر زمین های بیشتری را برای تکمیل نمایشنامه های خود تا حد امکان استراتژیک دریافت می کنند."اما، او هشدار داد، بسیاری از مردم در طول سال‌ها به اشتباه ناقوس مرگ را برای پرمین خوانده‌اند.سپس با فناوری‌های جدید معلوم شد که منابع بسیار بیشتری وجود دارد.

مشکلات اقتصادی در سراسر جهان به کاهش قیمت نفت در هفته های اخیر کمک کرده است.اما اگر دردهای فزاینده پرمین ادامه یابد، بازار جهانی نفت ممکن است بزرگترین موتور رشد خود را از دست بدهد و قدرت را به دست اوپک و محمد بن سلمان، ولیعهد عربستان سعودی بازگرداند.

جان هس، مدیر اجرایی شرکت هس که در باکن مانور می‌کند، گفت: «سعودی‌ها و اوپک منتظر این موضوع بوده‌اند.اکنون اوپک به صندلی راننده بازگشته است.»

برای تماس با نویسندگان این داستان:
دیوید وث در هیوستون درdwethe@bloomberg.net
کوین کراولی در هیوستون درkcrowley1@bloomberg.net